Hoi hoi!

Op dit moment zitten we in een internetcafe in Tanah Rata, ten midden van de Cameron Highlands. Het is hier groen, koud en regenachtig, maar daarover straks meer.

De laatste dag in Kuala Lumpur zijn we naar de Petronas Towers en de Batu Caves geweest. Je kunt naar boven in de Petronas Towers om zo een mooi uitzicht over de stad te hebben (dit is gratis) maar er worden maar 1700 kaartjes per dag uitgegeven. In ons boekje stond dat de kaartjes over het algemeen tot half tien nog beschikbaar waren, dus wij stonden braaf om negen uur 's ochtends aan de voet van de torens. Eigenlijk vonden we het nogal meevallen met die grote hoogte en dat terwijl dit de grootste wolkenkrabbers van de wereld zijn! Kunnen we echt niet hoger? Helaas waren de kaartjes om 09:05 al op, dus konden we niet naar boven. Misschien dat we dit nog doen als we aan het eind van onze reis terug komen in KL.
We zijn daarom meteen op de trein gestapt naar de Batu Caves. Dit zijn grotten die te bereiken zijn met een steiletrap van ongeveer 272 treden. Onder aan deze trap staat een inmens gouden beeld. Ieder jaar vindt hier een Hindoestaans ritueel plaats waarbijmiljoenen Hindoes stalen pinnen door alle delen van hun lichaam steken (wangen, lippen, huid op de rug, nek, enz.) en daarna (compleet in trance) de trap oplopen om zo gunsten af te kunenn dwingen bij de goden.
Helaas hebben wij het niet mee kunnen maken, maar we zijn wel de trappen op geklommen en hebben de grot van binnen bekeken. De trap oplopen was zwaar en warm, maar het was het zeker waard.
Nadat we in de Caves zijn geweest zijn we een klein dierentuintje in gegaan. Hier zijn we op de foto geweest met een net-python (die wel helemaal lam was, dus niets gevaarlijks aan) en heeft Tess haar voeten laten reinigen door midden van Doctor Fish (zie filmpje).
Die avond zijn we weer gaan eten bij de bekende nasitent. Hier hebben we heerlijke roti pisang geprobeerd, een soort pannekoekje met verwarmde banaan erin. Tess houdt totaal niet van bananaan, maar hier kon ze niet van afblijven. Heerlijk!

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om op de trein naar Ipoh te stappen. Het was de bedoeling dat we de trein van 08:05 zouden nemen, maar deze was al vol. Gelukkig konden we in de trein om 09:25 nog een plaatsje krijgen. We hebben met kant en klare noodles ontbeten in het zonnetje en zijn daarna in de trein gestapt. De treinen hier (we zaten in de 2e klas) zijn te vergelijken met de treinen in Nederland.
In Ipoh aangekomen werden we belaagd door taxichauffeurs. Ze drongen zich heel erg op en we kwamen niet van ze af, onwijs irritant. We zijn gaan lopen naar het eerste de beste hotel dat we op de kaart zagen staan en hebben hier een kamer gehuurd. Prima, voor de zeven euro pp die we ervoor betaalden.
Ipoh zelf is niet boeiend. We hadden gehoopt dat hier nog wel het een en het ander te doen is maar afgezien van een kasteeltje en natuurlijke warmwater bronnen (waar we niet heen gegaan zijn want de zon scheen flink en het was loeiheet) was er niets te beleven. We zijn 's avonds nog eventjes naar een avondmarktje geweest waar Leroy twee nieuwe t-shirts heeft gekocht en Tess eindelijk een gouden horloge gevonden heeft, maar daarna zijn we gaan slapen.

We wilden zo snel mogelijk weer weg uit Ipoh, dus bestelden we om 09:00 's ochtends een taxi naar het busstation. Omdat de hotelreceptionist ons zei dat we beter een ander busstation konden nemen, hebben we dit gedaan. We gingen ervan uit dat hij wel zou weten waar hij het over had... niet dus, want aangekomen op het busstation bleek dat de bus naar Tanah Rata al om 08:00 vertrokken was en dat de volgende pas om 11:00 weer ging. Dus moesten we noodgedwongen wachten. Op het busstation liepen veel Indiaase mensen die Leroy maar smerig vind. Tess vindt dit maar meevallen.

Na een lange reis van 3 uur, kwamen we aan bij ons hotel. Het hotel blijkt echt letterlijk aan de rand van het tropisch regenwoud te liggen. We kunnen bij wijze van spreke vanaf ons balkon de bladeren van de hoge bomen aanraken! In eerste instantie zag de kamer er prima uit, maar al snel werd duidelijk dat ook Tess van mening is: de indiaase mensen houden er wel andere hygiene regels op na.Het hotel wordtnamelijk gerund doorIndiaase mensen. 'Wat een hel is dit hotel, zeg' (Leroy's woorden). Er zitten vochtvlekken in het plafond, het warme water doet het nauwelijks, de douche is praktisch boven de wcpot geinstalleerd, de wc trekt maar moeizaam door, er zitten overal beestjes en muggen en tot overmaat van ramp zijn we genoodzaakt om met lange broeken, sokken en truien aan te slapen. Niet vanwege de kou maar vanwege de bedbugs die ons leegzuigen.(flashback Australia)Gelukkig is het uitzicht hier wel adembenemend...

Helaas komt het haast non-stop met bakken uit de hemel. En dan niet een beetje, maar echt een plensbui zoals je nog nooit gezien hebt.Complete straten, speeltuinen en bospaadjes veranderen in rivieren, niet te geloven. Gelukkig werd het vanmorgen na het ontbijt eventjes droog en brak de zon zelfs door! Wij grepen onze kans en trokken onze poncho's over ons hoofd en stapten er op los. We hebben een korte jungetocht gemaakt over een modderig paadje. Onze eerste voetstappen in het tropisch regenwoud zijn gezet! Tess was helemaal in haar element. We klommen over boomstronken, sprongen over plasjes water, stapten door de modder enliepen over touwbruggen. Wat een avontuur.

Nu zitten we in een internetcafe en zullen we morgen vertrekken richting Gua Musang. Hier pakken we de Jungle Trail (een trein) richting de kust, Kota Bharu. Hier bevinden zich de mooiste eilanden van heel de zuid-chineese zee, dus we zijn benieuwd! Overmorgen liggen wij heerlijk aan het strand te genieten en zijn we weg uit deze zeik regen!

We hebben nog wat foto's en filmpjes (let op: rechts onderin kun je full HD aanklikken, is veel mooiere kwaliteit! Moet je wel een redelijk snelle processor voor hebben!) toegevoegd en op de kaart kun je onze afgelegderoute zien. Deze zullen we zo actueel mogelijk houden (let op: je moet even inzoomen om Maleisie goed te kunnen zien).

Ons volgende bericht zal waarschijnlijk vanuit de heerlijke, prachtige, fijne kust van Maleisie komen, inclusief foto's (en nog wat meer foto's van Tanah Rata, de batterij van Leroy'svideocamera is leeg).

Enjoy!