Nu even een totaal ander verhaal. Een verhaal die als filmscript niet zou mistaan. Een verhaal over het leven dat Pedofielen leiden in Cambodja.

We hadden de organisatie APLE Cambodia aangeschreven (http://www.aplecambodia.org). Deze organisatie jaagt op, meestal uit het westen komende, pedofielen. We hadden hier een documentaire over gezien ophttp://player.omroep.nl/?aflid=11191067.

Na dit alles gezien te hebben toen we nog in Bangkok waren, wilden we wel erg graag meer weten over deze organisatie. In Sihanoukville had Leroy dan ook een e-mail gestuurd met de vraag of we de organisatie konden bezoeken. Als reactie kregen we terug dat dit op een maandag zou kunnen en als we het adres wilden weten we het bijgevoegde telefoonnummer moesten bellen. Afgelopen zaterdagochtend hadden we dan ook gebeld, maar er werd niet opgenomen. We stuurden nogmaals een e-mail, maar kregen verder geen reactie meer. We namen het besluit dat we maandag heel vroeg op zouden staan, de organisatie nogmaals zouden bellen en als er wederom niet werd opgenomen, we het bezoek aan ons voorbij zouden laten gaan. Gisteren wilden we dan ook naar bed gaan toen we ineens een e-mail rond 23:30 kregen. Het was de anonieme persoon: in de e-mails die hij stuurde, vermelde hij niet zijn naam noch zijn functie. We kregen een adres door waar we rond 10 uur maandag ochtend terecht konden. We namen dan ook een tuktuk richting de genoemde straat. Het was een gebied buiten het centrum van Phnom Penh en belanden in een krottenwijk. Overal afval: in de rivier, langs de weg, voor 'huizen', kortom een smerig gebied. Het adres wat we hadden doorgekregen was daarentegen een gebouw wat was omheind met prikkeldraad en een groot hek. We belden aan en er deed een bewaker open. We vertelden de man dat we een afspraak hadden met de iemand van de APLE Cambodia organisatie. Hij liep terug, sloot de deur en kwam even later met een net geklede man terug. In perfect Engels melde de man ons dat hij niet wist waar wij het over hadden. We belanden in een discussie en lieten de man zien dat dit toch echt het adres was wat wij hadden doorgekregen. Dan maar even bellen naar het nummer dat in de e-mail stond vermeld. Tess belde met een telefoon van de bewaker en kreeg de anonieme persoon aan de lijn. 'We staan voor jullie organisatie, maar er wordt ons gezegd dat dit niet het juiste adres is', zei Tess. De man deed erg geheimzinnig aan de telefoon en Tess besloot de telefoon aan de bewaker te geven zodat hij in het Khmer (de taal in Cambodja) duidelijk kon maken. De bewaker hing vervolgens op en zei dat we heel ergens anders heen moesten. Vertwijfeld stonden we daar, want we hadden het gevoel dat dit alles niet helemaal pluis was. 'Jullie moeten een brommer nemen en ik vertel hem wel waar hij heen moet', zei de bewaker. Hmmmm dachten wij: met zijn tweeën achterop een brommer en dan ook nog eens niet weten waar we naartoe werden gebracht. Leroy twijfelde of we dit door moesten zetten. Anderzijds waren we nu helemaal buiten het centrum van Phnom Penh en we wilden toch wel erg graag weten wat de organisatie precies doet. 'Vooruit, we stappen wel achterop en we zien het wel', zei Tess. Oké, achterop die scooter en de touwtjes overhandigen aan de scooter taxi. Alvorens we opstappen werd ons verteld dat de 'chauffeur' ons ergens naartoe zou brengen alwaar hij zou worden gebeld en verdere instructies zouden volgen. We vonden het toch wel eng worden, maja wie A zegt moet ook B zeggen! We reden kriskras door allerlei smalle straatjes vol met arme mensen en kwamen uiteindelijjk ergens in een druk gebied uit. De 'chauffeur' stopte en precies op dat moment werd hij gebeld. We keken om ons heen. Misschien werden we wel in de gaten gehouden, wie weet, alles was nu mogelijk! 'Hup, weer zitten we moeten verder', zei de chauffeur. Uiteindelijk kwamen we in een klein steegje terecht en werden we bij exact hetzelfde huisnummer en dezelfde straatnaam afgezet, alleen: dit was een totaal andere straat. We moesten een smal steegje inlopen en daar zouden we de anonieme man treffen. Niet dus, mensen vroegen ons hier wederom wat we kwamen doen en we raakten een beetje gefrustreerd. Ineens verscheen een man achter ons die gebaarde achter hem aan te lopen. Er kwam een net geklede man op ons afgelopen die vroeg: 'are you Leroy?' We schudden elkaar de hand en hij excuseerde zich voor het feit dat het zo omslachtig moest. Hij stelde zich voor als de baas van APPLE in Phnom Penh. We liepen achter hem aan naar een ander gebouw en daar gingen we een zwaar bewaakt terrein op. Achteraf vertelde deze man ons dat we op het moment van aankomst in de eerste straat in de gaten gehouden werden en dat we zelfs gefillmd waren door geheime bewakingscamera's! De lokatie is namelijk geheim en om de 2 jaar verhuist APLE Cambodia het pand naar een andere lokatie.

Hij legde bij aankomst eerst uit wie APLE is, wat ze doen en hoe ze te werk gaan. Heel interessant! Zo zijn er vele 'spionnen' die verdachte mannen in de gaten houden: dag en nacht! Deze spionnen kunnen tuktuk chauffeurs zijn of straatverkopers. Wij vroegen ons af wanneer ze iemand gaan volgen, want een verdenking is natuurlijk niet genoeg om iemand direct te gaan schaduwen. Het blijkt dat pedofielen vrij gemakkelijk te herkennen zijn. Als een pedofiel in contact is met een kind dan zijn ze sterk gefocust met aandacht geven aan het kind. Als je ze dan aanspreekt dan kijken ze je vaak niet aan tijdens een gesprek, maar blijven hun ogen gericht houden op het kind. Natuurlijk is niet iedere man die zich met kinderen omringd direct aan te merken als pedofiel. Toch is het natuurlijk verdacht dat een alleen reizende westerse man zich omringd met allerlei straatkinderen. Vaak is het ook zo dat ze continu de kinderen complimenten geven en ze de hele tijd aanraken op hun hoofd of ze een kusje geven op hun wangetjes.

Als er dan iemand als verdacht wordt aangemerkt, zoekt de organisatie uit of de mogelijke pedofiel bezig is met 'grooming.' Grooming is het benaderen van en contact leggen met kinderen door een pedofiel met als uiteindelijke doel het mogelijk maken van seksueel contact door de seksuele drempels en remmingen van het kind te verlagen. De Nederlandse uitdrukking 'kinderlokker' komt hier dicht bij in de buurt, hoewel het niet precies hetzelfde is. Ook bij seksueel misbruik binnen een gezin kan sprake zijn van een groomingproces, waarbij de dader de normale familierelatie stap voor stap 'ombuigt' tot een seksuele relatie. Dit kunnen ze bijvoorbeeld doen door geld te betalen zodat het kind naar school kan. Daarnaast kan een pedofiel ook de ouders van het kind financieel afhankelijk van hem maken. Hij zorgt er voor dat het gezin genoeg te eten heeft, organiseert dagjes uit voor het gezin en langzaam aan probeert de pedofiel seksueel in contact te komen met het kind. Grooming is echter niets strafbaar in Cambodja dus als hier sprake van is, kan de desbetreffende persoon nog niet worden aangeklaagd. De verdachte wordt vervolgens dag en nacht gevolgd en als de pedofiel een kamer ingaat samen met 1 of meerdere kinderen, belt APLE de politie en doen ze een inval.

Na dit alles aangehoord te hebben, waren wij natuurlijk diep onder de indruk. Vervolgens werden we naar boven begeleid en kwamen we in een ruimte waar verschillende medewerkers zaten. Zo waren er computer expoerts die pedofiele netwerken onderzochten. Er was iemand die diplomatieke betrekkingen onderhoud tussen verschillende westers landen. Ook zat er een advocaat die eventuele aanklachten zodanig onderzocht dat hij kon bepalen of er een zaak mogelijk was. Kort geleden hadden ze er nog voor gezorgt dat een Nederlandse pedofiel was opgepakt en veroordeeld. Deze man had zelfs een eigen weblog op www.volkskrant.nl. Hij runde een weeshuis en blijft tot vandaag ontkennen dat hij pedofiel is en zegt dat hij er in is geluisd. Hij heeft momenteel een nieuwe weblog op internet en hoewel we weten welke dit is, posten we de website niet omwille van zijn privacy.

Vervolgens kwamen we in de vergaderruimte die vol hing met allerlei soorten foto's. Op deze foto's geen mannen met balkjes voor hun ogen, maar gewoon vol in beeld. Hieronder waren ook Nederlanders. Er was een rij met foto's die genomen waren door spionnen van APLE. Op deze foto's zagen we pedofielen die met kinderen over straat liepen alsof het 2 volwassen, net verliefde, stelletjes waren. Een andere rij foto's liet ons hun spionnen zien op welke manieren ze actief zijn. Zo waren er tuktuk chauffeurs, mensen die zogenaamd een straatkraampje runnen, en spionnen die met de kinderen contact probeerden te maken om informatie te krijgen van de pedofiel in kwestie. Hiernaast hing een rij met foto's van arrestaties van pedofielen die op de andere foto's nog met kinderen op straat te zien waren.

Naast dit alles was een apart prikpord met pedofielen die momenteel actief zijn in Phnom Penh. We hebben ze vol in beeld gezien en we hopen ze hier niet tegen te komen. 3 van de 4 pedofielen werden aangeduid met zéér verdacht en ééntje was pas net ontdekt. 1 van deze zéér verdachte personen werd al 4 jaar gevolgd! De arrestatie liet niet lang meer op zich wachten. De desbetreffende pedofiel kwam uit een westers land en was arts. Hij was homofiel, want hij was te vinden in de gayscene van Phnom Penh. Hij was echter ook gesignaleerd met zéér jonge jongetjes die hij zeer waarschijnlijk had misbruikt. Momenteel had hij een 'relatie' met een Cambodjaan, maar de verdenking was dat deze Cambodjaan een kinderhandelaar is. Een dubieuze wereld, zoals jullie wel zullen begrijpen.

Het enge van dit alles is dat als wij aan een pedofiel denken, we een vieze oude dikke man voor ons zien. Op sommige foto's waren pedofielen te zien die net 20 jaar waren. Het hadden zeg maar vrienden van ons kunnen zijn. Het was des te enger dat de meeste pedofielen echt hele normale mensen zijn en de meeste zelfs academisch opgeleid zijn! Uiteindelijk kregen we nog een prikbord met foto's te zien, waarop pedofielen op heterdaad waren betrapt! De geslachtsdelen van de slachtoffers waren met een balkje weggewerkt, maar de pedofielen waren wel vol in beeld! Terecht! Afschuwelijk om te zien. Zo werden we nog even hard met onze neuzen op de feiten gedrukt. Normaal lees je er over in de krant of zie je iets op tv. Nu zie je echt de beelden inclusief kinderen die naakt op foto's staan met naakte mannen.

1 van deze mannen kwam uit België en bleek in het engels les te geven. De kinderen die les kregen zaten niet in schoolbanken, maar werden aan het plafond naakt opgehangen en tevens zwaar mishandeld. Deze man zag er echt heel normaal uit en had gewoon jouw of mijn vader kunnen zijn. Er werd ons verteld dat 1 ding heel raar was aan deze man. Hij was vroeger zelf ernstig misbruikt en daardoor was hij geestelijk blijven hangen in zijn pubertijd. Hij was in de 40, maar geestelijk was de man 13 jaar!

Aangezien het teveel is om op te noemen (we waren namelijk 4 uur bij deze organisatie en de baas bleef maar doorpraten, zoveel had hij te vertellen) hebben we nu natuurlijk een selectie gemaakt. Hij vroeg ons of we van een bepaald wijk hadden gehoord in Phnom Penh. De straten hier hebben geen namen, maar alleen nummers en je zou denken dat 118 bij 120 in de buurt ligt, maar dat is dus absoluut niet zo. Het kan zo aan de andere kant van deze grote stad liggen. Dus, we wisten niet welke wijk hij bedoelde. Hij vertelde ons dat daar de prostitutie zone zit. Je kan daar seks hebben met vrouwen, maar als je pedofiel bent kun je als je de juiste personen in deze week hebt opgespoord achter de normale huizen komen en daar zijn kinderen tussen de 4 en 12 jaar die er worden geprostitueerd!! Echt te ziek voor worden. Dus bordelen met in plaats van meerderjarige vrouwen allemaal kleine kinderen. Deze kinderen weten niet beter dus die denken dat ze een normaal leven leiden! Gelukkig weten we niet waar de wijk zit en dat willen we verder ook niet weten. Hij zei wel dat je via pedo-netwerken telefoonnummers kon krijgen van Cambodjanen in Phnom Penh die jou dan in dit prostitutiegebied naar geheime huizen konden brengen.

We kregen ook nog te horen dat er een wijk was waar we waarschijnlijk langs gekomen zijn op weg naar Phnom Penh. Hier kun je heen - dit zie je ook in de documentaire van netwerk - en met de juiste connecties kom je dan in een gebied waar je kinderen voor 10 euro kan kopen!! Dus niet huren, maar kopen! Ze zijn dan gewoon van jou en dan kun je doen en laten wat je wil! Na de uitzending van netwerk wordt hier momenteel goed op gecontrolleerd. De undercover-journalisten die hier waren, bleken ontdekt te zijn tijdens hun undercoveractie en zijn toen in elkaar geslagen. We weten niet meer zeker of dit ook in de documentaire wordt vermeld, maar ze zijn dus echt afgeranseld, maar hebben het overleefd.

Wij vroegen of we, na deze documentaire, nog steeds zomaar de wijk in konden. De baas vertelde dat dit zeer moeilijk is, want alvorens je deze wijk nadert wordt je al opgemerkt door personen die zich buiten de wijk bevinden. Er wordt dan doorgebeld dat er westerse mensen naar de wijk lopen en dan wordt je opgewacht. Als je dan echt seks wilt met kinderen dan kan dat wel, maar als je er heen komt met een undercoveractie is dat niet meer mogelijk. Want, als je eenmaal in deze wijk bent moet je seks met een kind hebben anders verlaat je de wijk niet meer levend. Het is dus zeer moeilijk voor APLE om te infiltreren in deze wijk. Gelukkig weten we ook niet waar deze wijk is en het is beter om dat alles maar te laten rusten. We kunnen nog wel uren doorvertellen en dat zullen we thuis ook zeker doen, maar nu hebben jullie in ieder geval een beter beeld hoe het er aan toe gaat in een land waar de armoede zo prominent aanwezig is!

Tess wilde graag een weeshuis bezoeken en de baas vroeg gelijk welke dat waren. Tess noemde er 3 en de baas schrok! 2 van de drie weeshuizen werden namelijk op dit moment onderzocht door APLE en er zouden daar op grote schaal kinderen worden misbruikt. Wij schrokken daar ontzettend van. Veel weeshuizen kun je hier bezoeken in Cambodja, maar momenteel is het een booming business om toeristen rond te leiden in deze weeshuizen. Je kan zelfs voor een klein bedrag een kind de hele dag meenemen om hem/haar een plezierige dag te bezorgen. En ja, jullie dachten het waarschijnlijk al, pedofielen maken maar al te graag gebruik van deze optie. 1 weeshuis was in ieder geval wel pluis en daar zullen we dan in Siem Reap heen gaan!

We kregen trouwens nog informatie over de verschillen tussen arm en rijk en de allom aanwezige schaamteloze corruptie in dit land. Als je iemand wilt laten vermoorden kost dat $300 = 210 euro! Niet gek, een gemiddeld maandinkomen is ongeveer 10 euro! Leroy had al zijn fooi gespaard na 3 maanden werken bij de Panoramahoeve. Dit wilde hij niet zelf gebruiken, maar voor goede doelen. Dit is in ieder geval een organisatie waar hij een deel van zijn geld heen stort. De mensen werken er namelijk allemaal op vrijwillige basis en sommige met gevaar voor eigen leven. Ze krijgen wekelijks dreigmails en worden soms, als ze ontdekt zijn als APLE medewerkers, met de dood bedreigd. De organisatie is afhankelijk van donaties. Vanuit Nederland komen er donaties van particulieren en zelfs de overheid. Verder zijn er veel donaties vanuit Frankrijk en de Verenigde Staten. We hebben met eigen ogen gezien hoe APLE te werk gaat en het is zeker waard om te overwegen een donatie te doen. Met 10 euro help je de mensen hier een heel eind, want zoals we net al vermelden verdienen de meeste mensen hier maar 10 euro per maand. Als er geen donaties meer zouden binnen komen moet APLE stoppen met het zéér belangrijke werk dat ze doen. Wij vinden immers dat alle kinderen recht hebben om normaal te kunnen opgroeien. Ze leven hier al in de armoede, maar om dan ook nog seksueel te worden uitgebuit is absoluut de druppel! Als je geld wilt doneren bezoek dan de website van APLE:http://www.aplecambodia.orgen kijk zeker de zéér interessante documentaire van Netwerk!

http://player.omroep.nl/?aflid=11191067

STOP seksuele uitbuiting van kinderen!