Gua Musang: het eindstation van onze redelijk comfortabele busreis erheen en het begin van wat onze grootste nachtmerrie zal gaan worden.

We werden afgezet op het busstation in Gua Musang en van daar uit zouden we verder reizen met de trein. Er was echter nergens een treinstation te bekennen. De talloze 'teksies' wisten wel hoe we daar moesten komen. Wij hadden ondertussen de gedachte dat we er zelf wel heen zouden lopen als we de juiste richting wisten. Toch maar even vragen bij een klein chinees winkeltje. Niemand sprak engels, maar 1 vrouw stapte in een auto en sommeerde ons achterin te gaan zitten. Vreemd. Het kostte geen geld werd ons verteld. Nouja, laten we dan maar achterin gaan zitten. Na ongeveer 10 minuten rijden werden wij bij het treinstation afgezet: helemaal voor niets. Leroy bood haar nog geld aan, maar het was echt helemaal gratis!

We waren toch wel onder de indruk dat er blijkbaar toch mensen zijn in Maleisië die niet alles voor geld doen. We hebben namelijk toch wel ondervonden dat alles hier echt om geld draait. Weliswaar is het voor ons spotgoedkoop, maar toch.

Toen we nog in Tamah Rata waren, had Tess het lumineuze idee om vanuit Gua Musang, met de trein, naar het noordelijkste puntje van de oostkust te reizen. Dit kostte ons in totaal namelijk: 14 maleisische ringgit (3,3 euro). In het stadje kwamen verder vrijwel nooit buitenlanders. Het was een moslimenclave en Tess werd door iedereen verbazend aangekeken. We stapten de trein in en het viel ons op dat alle ramen niet open konden. Airco :) dachten wij. De trein ging rijden, maar er was geen airco. Buiten was het +36 graden en er was gewoon geen airco. Deze trein staat bekend als de 'jungle train' en jungle was er inderdaad genoeg. Het werd warmer en warmer in de trein. We waren allebei klets en kletsnat van het zweet. Tess liep even naar de deur toe en zag dat deze gewoon openstond aan allebei de kanten van de wagon. LE-VENS-GE-VAAR-LIJK!!! Het was een ware nachtmerrie in die trein. Het stonk er naar zweet doordat zowel de mannen als vrouwen volledig bedekt waren. We werden raar aangekeken. Helemaal toen Leroy uit zijn ooghoek een beest zag lopen op de armleuning van Tess. 'Een kakkerlak', zei hij in paniek. Tess schrok ervan en om de nachtmerrie compleet te maken bleken er kakkerlakken te zitten in de leuningen, banken, op de vloer, langs de ramen! 'Ik ga er het volgende station per direct uit', zei Leroy. 'Nee, dat kan niet we zitten midden in de jungle en de eerste plaats waar taxi's of bussen rijden is het eindstation', zei Tess. 'Desnoods spring ik nu de trein uit, maar ik ga hier geen minuut langer inzitten', zei Leroy in paniek. Tess wist Leroy te bedaren en het enige wat er op zat was stil zitten in een verkrampte houding: 4 uur lang!! Het waren echt de meest erbarmelijke omstandigheden waar je als Nederlander in kon zitten.

Na de 4 uur uur durende nachtmerrie konden we dan eindelijk die trein uit. We hadden een mooi hotel geboekt in Kota Bharu en we bleven er 2 nachten. In het donker zagen we grote ratten over de wegschieten en de stad was de moslimstad van Maleisië. We waren de enige toeristen en ook hier werd, met name Tess, met verbazing aangekeken. 'Waren we maar naar de Malediven gegaan', zuchtte Leroy. Even in de Rough Guide kijken of hier ergens een mooi strand is. Pulau Perhentian: The Perhentian Islands.De Malediven van Maleisië. Nou dat moesten dan toch maar gaan bekijken. Snel naar Kuala Besar met de taxi en vanuit daar met de boot een half uur varen naar de mooiste stranden van Maleisië. Toen we het eiland naderden was het waar: hagelwitte stranden, palmbomen met grote kokosnoten, een jungle op het midden van het eiland en een zee waar je echt tot wel 20 meter diep het koraal zag liggen. Het was er vrij leeg en de accomodatie was een huisje aan het strand. Je had er echt hagelwitte stranden compleet voor jezelf!

We hadden een all-in accomodatie geboekt, waarin 2 snorkeltrips waren inbegrepen. Tijdens deze snorkeltrips, waarbij we om 10 uur werden opgehaald met een boot en we rond 1 uur weer terug op het eiland waren, hebben we veel gezien. De man op de boot stopte soms ineens en schreeuwde: 'jump, jump in the water, there's a turtle!' Wij hup dat water in met onze snorkel en ja hoor: zeeschildpadden. Ze waren echt heel groot en je kon gewoon met ze mee zwemmen! FANTASTISCH! Verder hebben we de meest prachtige vissen gezien en hebben we zelfs even met rifhaaien gezwommen van ruim 1,5 meter lang! De zeenaalden die je niet kan zien waren wel vervelend. Soms voelde je ineens een steek en de pijn was na 10 seconden dan weer weg. Zeenaalden kun je verder niet zien, maar ze zijn erg vervelend en pijnlijk! Hersenkoraal was wel het meest bijzondere koraal om te zien en de zee-egels waren echt heel erg groot. We kwamen ook nog in contact tijdens ons tweede tripje met twee fransen uit Parijs. Ze spraken verrassend goed engels en waren ook al in Thailand geweest.

Pulau Perhentian was gewoonweg fantastisch. Mocht je ooit denken ik wil naar de Malediven, maar dat is niet te betalen ga dan hierheen! Hoe kom je hier? Retour vliegticket Kuala Lumpur (600 euro p.p.) --> van daaruit vliegen naar Kota Bharu en terug naar Kuala Lumpur (60 euro p.p.) dan een taxi naar Kuala Besut heen en terug in totaal (36 euro totaal) --> boot naar Pulau Perhentian heen en terug in totaal (18 euro p.p.) verblijf voor een week exclusief eten (15 euro per nacht p.p. in een prachtig strandhuisje met airco) --> zeer goed eten zowel westers als aziatisch (ontbijt-lunch-avondeten totaal 12 euro p.p.p.d.) =903 euro! Op het eiland kun je jungle walks doen, kanoen, snorkelen, duiken en PADI halen, vissen, luieren in hangmatten (zie foto's). Echt een aanrader en absoluut niet duur! Je moet dan natuurlijk wel zelf alles boeken, want bij een reisorganisatie ben je veel meer kwijt!

Nu zitten we weer in Kota Bharu in het hotel, waar ook zaten toen uit de ellendige trein kwamen. Morgen vliegen we naar Bangkok. Leroy vond dat hij wel een keer in een 4/5 sterren hotel geweest moest zijn en in Bangkok is dat te betalen. We hebben 7 dagen geboekt in het Centre Point Petchburi (een van de beste hotels in Bangkok). Voor foto's kijk op google bij afbeeldingen.

Waar we vanuit Gua Musang naar Kota Bharu door een diep dal gingen, hebben we gelukkig toch nog de berg weten te bereiken op Pulau Perhentian!

Tot snel vanuit een nieuw land: Thailand - Bangkok!

PS. Nog even voor de mensen die er de vorige keer overheen gelezen hebben: bij het kopje 'Kaart' in het rechter menu kun je onze gereisde route bekijken! Vergeet niet even op Maleisie in te zoomen, anders zie je niet zo veel ;)