Leroy & Tess: Travelling Southeast-Asia!

UPDATE: I Love the smell of Napalm in the morning: Good morning Vietnam!

We zitten te wachten op de bus dus nog maar even een update. We hebben zoveel te vertellen, maar we moeten ook nog verhalen overhouden om thuis te vertellen of in de kroeg;) Onder dit verhaal staat dus nog een verhaal wat je eerst moet lezen, want dit is nog even wat extra info!

Over de taxi's: er rijden hier taxi's rond die er exact hetzelfde uitzien als de goede taxi's. Het nummer is 38272727, maar ze hebben op hun auto 58272727 staan en ze zijn volledig geblindeerd. Voor de rest staat er hetzelfde logo op als de goede taxi's, maar de chauffeur draagt geen pak, maar gewoon een kloffie. Iedereen weet wat de maffia is, maar de Vietnamezen geven het een geheel nieuwe dementie. Je trapt er dus zo in als je niet weet waar je op moet letten. Stap je in deze taxi's die bij alle toeristenattracties staan te wachten dan krijg je dus te maken met de maffia van Saigon. Het gaat als volgt: je stapt in en rijdt richting je bestemming, althans dat denk je. Saigon is zo groot en zo'n wirwar van straten waardoor er nauwelijks herkenningspunten zijn. Ze rijden je richting een gebied, waar je niet moet zijn en stoppen de taxi. Een normale rit kost ongeveer 2 dollar. Zij vragen echter 400 dollar. Je wilt dit natuurlijk niet betalen en bent van plan uit te stappen. Helaas: kinderslot. Bonken op de ramen? Heeft geen zin, taxi is geblindeerd dus niemand ziet je en niemand hoort je, want de chaffeur zet de muziek harder. Nog steeds weiger je te betalen en dan komt er een wapen aan te pas. Je probeert af te dingen, maar minder dan 300 dollar lukt echt niet. Je hebt het geld niet bij je dus dan wordt je naar een ATM gereden. Wil je dan wegrennen? Heeft geen zin er staat een knokploeg je op te wachten als je niet doet wat de chauffeur je zegt. Het klinkt bizar en dat is het ook, maar wij hebben gisteren extra opgelet op deze taxi's en sommige chauffeurs spraken ons daadwerkelijk aan. We snappen dat mensen hierin stappen, aangezien het kopieen zijn van de echte taxi's. Echter, de chauffeurs zijn wel zo schandalig grof tegen je dat wij in ieder geval bij voorbaat al zouden denken, tot ziens! Het is een probleem dat zich aan het uitbreiden is en opzich wel inventief! Hoe weten we dit? Er wordt hier veel over geschreven op reisfora en ook de hotels waarschuwen je hiervoor! Vanavond vertrekken we uit Saigon met een taxi die ons bij de bus afzet. Het hotel heeft echter de taxi gebeld dus we zitten safe!

Over het schieten: niemand zou zeggen dat hij/zij een oorlog gaaf vindt. Toch is Vietnam daardoor zo bekend in de westerse samenleving. Dit is dan ook een van de thema's die als hoofdattractie wordt gezien door de Vietnamezen zelf. Zo zijn de Amerikaanse straaljagers die door de Vietnamezen naar beneden zijn gehaald, trots tentoongesteld in diverse museums, alsmede Tanks en andere oorlogsvoertuigen. Bommen van soms 3500 kilo die niet ontploft zijn liggen gewoon in de musea tentoongesteld. In het War-Remnants Museum in Saigon is er een ruimte waarin alle oorlogswapens tentoongesteld liggen. Deze zijn ook daadwerkelijk gebruikt, veelal door Amerikanen. Kleding die door Amerikanen zijn gedragen en vervolgens sneuvelden zijn voor hoge prijzen te koop op marktjes. Er lagen zelfs bazooka's met echte raketten tentoongesteld. Ook waren er in bakken misvormde foetussen te zien die te vroeg geboren waren. De Amerikanen gebruikten ' Agent-Orange', een ontbladeringsmiddel waardoor 80% van het tropisch regenwoud verloren is gegaan. Het bij-effect van dit chemische wapen is dat tot de dag van vandaag er misvormde mensen geboren worden. Dit zien we ook heel veel op straat. Sommige hebben echt letterlijk hun benen als armen en andersom. Daarnaast gebruikten Amerikanen ook andere chemische wapens en als je dit alles ziet, snappen we nu des te meer de gevoelens van de hippies eind jaren 60, begin 70.
Bij de Cu Chi tunnels kon je met oorlogwapens schieten. Leroy schoot met een Ak-47 met SCHERP. Het waren geen losse flodders, maar echt patronen. Als je schiet vliegen de hulsen je letterlijk om de oren. Je betaalt per magazijn van 10 patronen ongeveer 10 euro. Het hoogtepunt was echter niet een Ak-47 Kalashnikov. Als je genoeg geld hebt kun je tevens schieten met een M16, M14, een heuse M2 en een M19. Het geluid is echt onwijs hard, oud en nieuw was er niks bij. Als je een middag bij de Cu Chi tunnels loopt dan hoor je ook de hele tijd machinegeweren schieten. We hadden nu wel echt het idee, hoe een oorlog ruikt en voelt. We spraken een Backpacker en die zei dat je in Cambodja met een Bazooka kan schieten, dus misschien iets om naar uit te kijken. Het schieten is in ieder geval gefilmd! Als we de tijd hebben en redelijk snel internet komt dat nog wel op deze site te staan! Het is heel indrukwekkend om met scherp te schieten, vooral omdat dit echte oorlogwapens zijn en niet gewoon pistolen. Toch zijn we blij dat wij in een veilige omgeving zijn opgegroeid:)

Het eten: Vietnamees eten is ongetwijfeld lekker en totaal anders dan Chinees voedsel. We zijn gister over een voedselmarkt gelopen, maar we hebben nu wel een dubbel gevoel wat ons eten betreft. Het vlees wordt hier gekocht en het is niet gekoeld. De keuringsdienst van waren zou hier qua boetes multimiljonair mee kunnen worden! Wat zagen we? Varkenspoten, varkensoren, varkensneuzen, koeien penisen, levende krabben, levende garnalen, levende kreeften, de ratten lopen letterlijk voor je voeten, veel kikkers die aan elkaar gebonden zijn en leven, en we zagen ook een klein hondje. Daarnaast heel veel levend gevogelte. De lucht is niet te beschrijven en we roken een uur later nog die lucht alsof het in onze kleding was geabsorbeerd. Ook dit is gefilmd, maar de mensen stellen het niet echt op prijs als je ze filmt dus leroy heeft de camera voor zich gehouden en een rondje gelopen. Onze vrienden, de kakkerlakken, zie je ook overal lopen en ze zijn groooot!

Het interessante van bovenstaande is dat de Vietnamoorlog veel recenter is dan WOII. In Cambodja gaan we op zoek naar de historie van Pol Pot en zijn vrienden. Dit speelde zich af half jaren 70 waarbij er miljoenen etnische zuiveringen zich voordeden. Alle artsen, advocaten, hoge functionarissen, intelligente mensen werden vermoord. Mensen met een bril werden ook vermoord, want die zagen er slim uit. In Cambodja hebben ze zoveel mogelijk schedels opgeslagen en tentoongesteld. De Vietnamezen zijn al erg ver gegaan met hun musea, maar in Cambodja wordt het nog veel erger en indrukwekkender. Het klinkt gek, maar daar zijn we wel erg benieuwd naar!

We lazen over de 'oh zo zware storm' die afgelopen dagen over Nederland trok. Geloof ons, het is absoluut niet zo erg als hier. Als het hier regent is het alsof er een kraan wordt opengezet, want de druppels zijn niet eens te onderscheiden. Het onweer is hier echt vreselijk hard en eng. Dus we vonden de beelden en nieuwsberichten vanuit hier gezien overdreven, haha! Wij Nederlanders met ons weeralarm. Hier is dat elke dag wel normaal!

Dus binnenkort zeker de filmpjes gaan kijken, maar dat is nog even afwachten! We vinden het leuk dat iedereen nog steeds onze blog leest en bovendien: schrijf gerust eens hoe het is met jullie in de reacties die jullie schrijven! Dan hebben wij ook wat om te lezen;)

Reacties

Reacties

cisca

Jeetje zeg wat een verhaal ik heb net het andere verhaal gelezen,maar dit is toch ook indrukwekkend!!!
Ik ben nu wel heel benieuwd naar de filmpjes kom maar op zou ik zeggen het kan mij niet snel genoeg gaan .
Jullie zouden zo een heel boek vol kunnen schrijven met alles wat jullie mee maken. Maar wat het weer van gisteren betreft bij ons op de toilet kwam het riool water uit het putje van het wasbakje het spoot omhoog tegen de muur aan bahhh!!!
Maar ja wij vinden het al gauw noodweer,als ik jullie zo hoor moet het daar wel veel erger zijn ben blij dat ik in ons kikkerlandje zit.

XXXXX

suus en alex

hai leroy en tess,
wat een indrukwekkend verhaal weer zeg!! ik zat zo helemaal in het verhaal met die taxi,s die zo op elkaar lijken,bbbrrrr echt eng zeg!!! maar goed dat jullie goed op de hoogte zijn en dat jullie gewaarschuwd werden door de mensen van het hotel.
ja,ik kan me voorstellen dat die oorlog in vietnam daar nog zo leeft, het is ook niet niks geweest en ik kan die hippie,s enz. ook wel begrijpen,die demonstraties enz.
hier gaat alles goed, ik (suus) zit nu op een typvaardigheid cursus op het roc.
13 september begint de studie echt van financieel adminstratief medewerker want ik moet vanwege klachten aan m,n lichaam weg bij de appie heyn,jammer genoeg, ik word eind julie weer geopereerd aan m,n hand, plaatje,schroeven en bot wordt eruit gehaald,schroeven zijn gebroken vandaar de operatie,kan mede daardoor niet blijven werken,krachtverlies in duim 20/30%.
met alex gaat het ook goed, gaat vaak op de zondag motor rijden met gerrie en roy en hij vindt dat helemaal super! ik ga nooit mee want ik vind er niet zoveel meer aan en elke keer dat ik vroeger wel mee ging kreeg ik altijd op m,n kop.
als je motor rijdt is het heel sociaal en normaal om te zwaaien naar andere motorrijders, wat deed suus, ik zwaaide naar alles,ook naar scooters,ha,ha en alex maar roepen ,WAT DOE JE NOU,NAAR WIE ZWAAI JIJ????? ha,ha,ha ,ik vond het wel komisch want op dat moment zag ik niet zoveel verschil als iemand voorbij reed, of het nu een motor of een scooter was,ha,ha!
met naika gaat het ook goed, de reistijd nekt haar wel naar a,dam en ze denkt er serieus over na om naar amsterdam te gaan verhuizen,elke dag is ze ruim 3 uur onderweg, als ze dan een werkdag van 8 uur erop heeft zitten moet je daar nog ruim 3 uur bij op tellen.
maar ze moet eerst een vaste aanstelling krijgen op haar
werk (misschien eind juli of later)én ze moet haar flat verkopen of verhuren en dan daar in a,dam voor iets kijken,kopen of huren.
maar ze gaat eerst alles op een rijtje zetten en dan rustig kijken wat mogelijk is.
ik hoor ook van je mams ,leroy ,dat jullie vaak skypen en dat je zo bent afgevallen,je buik helemaal verdwenen is,kan het wel iets zien op deze foto,s .
doe mij zo,n dieet,ha,ha! gewoon gezond eten,geen lekkere tussendoortjes enz.
ik ben nu 5 kilo afgevallen en dat geeft al zoveel moeite joh!! ik zwem elke week en probeer gezonder te eten maar je weet het he???op die avondjes yatzeeen wat er allemaal doorheen gaat,mmmmmm!! zo lekker,dan de dag erna maar weer minderen. je leeft maar 1x en toevallig nu,ha,ha!
nu lieve mensen, heel veel groetjes van ons en ik mis je wel hoor leroy! jou ook hoor tess!
dikke knuffel van ons,
suus xxxxxxxjes

armand

wat een verhalen heb je geschreven. fantastisch!! hoe vervelend de vietnamezen ook zijn je hebt toch kennis kunnen maken met andere toeristen(nationaliteiten) en je ervaringen kunnen delen.

O ja, ik heb een aantal weekenden ook nog in huis geklust. hier en daar een verfje gegeven. Ik hoop dit weekend het schilderwerk af te krijgen.

Ineke

Dank voor jullie leuke toegift en het zet je wel aan het denken wat daar allemaal zo anders is. Zijn nou niet direct onderwerpen die 'leuk' zijn.

Kus en tot gauw

Elyse

Hoi mensen,
ben onder de indruk van jullie verhalen over de 'downside' van de geschiedenis in Cambodja en Vietnam en moet vreselijk lachen om hoe jullie je best doen niet mee te werken aan corruptie. Je hebt natuurlijk gelijk, maar het is wel gek om te lezen hoeveel moeite je doet om 5 dollar minder te betalen. Maar het voorval maakt ook mooi duidelijk dat het leven daar voor de bewoners niet heel eenduidig is. Een werkelijkheid waar de Cambodjanen en Vietnamezen elke dag mee te leven hebben. Ik vind de blog over de killing fields bijna te moeilijk om te lezen. Zo naar. Ik heb wel eens gehoord dat de mensen daar helemaal daas werden van de bommentapijten die daar jaar in jaar uit geworpen werpen door Pol Pot.
Ik ben heel benieuwd om jullie verhalen in het echt te horen, dat zal niet zo lang meer duren denk ik. Je vertelde dat je ook graag iets wilde lezen over jullie blogvolgers. Nou ik ben gisteren met Sebastiaan en Emma op North Sea Jazz festival geweest in Rotterdam. Ik vond dat nogal al leuk. En alle artiesten die ik zag vond ik heel geweldig. Echter ze vielen in het niet bij de man die bij NSJ drie avonden het licht uit mag doen: Prince.!!!!! Ik heb genoten van zijn show, zijn stem en muzikaliteit. Ook Emma was onder de indruk van hem. Verder leveren mijn studenten allemaal scripties in en mijn bezigheid is nu dat ik ze lees. Ik heb het even onderbroken voor het lezen van jullie reisboek. Nu net belde Rosan dat ze met een half uur in Apeldoorn is. Ze komt terug van een week Ludwigsburg, in het kader van een uitwisseling met een duits jeugdsymphnie-orkest. Het was haar eerste reis in het buitenland zonder ons. Ik ben bang dat ik over een aantal jaar haar blog aan het lezen zal zijn, als ze dat tenminste gaat bijhouden. Geniet nog van de laatste weken/dagen en ik hoop tot gauw in NL.

groet, Elyse

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!