Epiloog
25 aug. 2011
🇲🇾
vanuit Maleisië
Goh, wat gaat de tijd snel. We zijn alweer aan het einde gekomen van onze reis door Zuidoost-Azië. We hebben veel meegemaakt: interessante mensen ontmoet; alle vervoersmogelijkheden gebruikt; een
grote diversiteit aan landschappen gezien; vele bergen en dalen moeten doorstaan, maar bovenal het echte Zuidoost-Azie geproefd. Hoewel we niet altijd even gelukkig waren en de depressies
regelmatig als een donderwolk in de lucht hingen, zullen we Zuidoost-Azië zeker met een grote lach op ons gezicht achter ons laten. Voor de mensen die van mening zijn dat het één natte pot is in
Zuidoost-Azië: forget it! De mensen in de diverse landen die we hebben bezocht lijken qua uiterlijk ook totaal niet op elkaar. Alvorens we een einde maken aan deze weblog, frissen we nog even
jullie geheugen op!
We begonnen onze reis in het mooie Maleisië. Gelukkig kregen we hier geen cultuurshock. Kuala Lumpur was direct een stad vol impressies. Een stad van smog, vele culturen die vreedzaam naast en
met elkaar samenleven en absoluut het paradijs betreffende het eten! De moderne tijd in Kuala Lumpur wordt hier omringd door diverse stukken geschiedenis, waarvan het tropisch regenwoud het verst
terug gaat in de tijd.We verruilden Kuala Lumpur, aangezien we hier toch zouden komen, voor het rustige laidback Ipoh: het vetrekpunt naar de Cameron Highlands. We maakten kennis met de uitermate
comfortabele bussen van Maleisië. We belanden na een paar uur in het tropisch regenwoud van de Cameron Highlands. Regen deed het: dagen lang, non-stop. Als dit de aankomende maanden zo door zou
gaan, konden we 4 maanden lang in onze zwemkleding lopen, maar gelukkig hadden we uitwegen. We konden gaan wanneer we wilden en dat deden we dan ook. Na diverse kleine jungletrekkingen vervoerde
de jungletrain ons naar Kota Bharu. We maakten kennis met de talloze kakkerlakken en de ondragelijke hitte maakte de sfeer er niet beter op. Daar doemde de vraag op: 'waar zijn we in godsnaam aan
begonnen?' Toch moet je altijd eerst door een diep dal gaan alvorens je op een hoge berg kan genieten, althans dat is onze ervaring. Kota Bharu had ons echter weinig te bieden dus dan maar
vertoeven op een mooi eiland. Een understatement, bleek al snel, toen we aankwamen op Pulau Perhentian Besar. Een tropisch paradijs was het (alle stranden die we hebben bezocht in Zuidoost-Azië
zijn absoluut niet te vergelijken met de eilanden van Maleisië!) Na de vele zeeschildpadden die onderdeel uitmaakten van het onvoorstelbaar mooie onderwaterleven was het tijd om terug te gaan
naar Kota Bharu, want we konden ons visum voor Thailand aldaar ophalen. We maakten een hink-stap-sprong per vliegtuig van Kota Bharu naar Kuala Lumpur (KL) en van KL dezelfde dag door naar
Bangkok, Thailand.
Van een cultuurshock was ook hier geen sprake. Hoewel we verbleven in een 4 sterren hotel waren we Bangkok al vrij snel zat. Natuurlijk: de vele tempels, het koninklijke paleis en vooral de 24/7
drukte maakte veel indruk op ons. Met de trein gingen we na een week door naar Ayutthaya om de vele ruïnes, waar dit dorp om bekend staat, te bezichtigen: prachtig! Vervolgens met de nachttrein
naar Chiang Mai in het noorden. Een totaal ander Thailand: veel rustiger en de mensen waren hier veel vriendelijker. We bezochten het Elephant Nature Park en maakten voor het eerst echt kennis
met grote zoogdieren die hier in de tropen leven. Olifanten zijn ontzettend mooie, intelligente dieren en we zouden gedurende onze reis nog vaak terugkomen op dit park. Reizen is immers mensen
ontmoeten en ervaringen uitwisselen. Iedereen die naar Chiang Mai ging raden we dan ook het Elephant Nature Park aan. Ook hebben we in Chiang Mai een auto gehuurd om naar Pai, nog noordelijker in
Thailand, af te reizen. Een helse weg zonder verlichting in het donker, want onze autolampen deden het niet! Wel een spannende ervaring rijker. Met een scooter is deze weg absoluut beter
begaanbaar. Uiteindelijk slapen we in een bungalow met een boom midden in de douche. 's Ochtends schrikken we van een slang waar Tess bijna opstapt. So, North Thailand: been there done that!
Terug met de nachttrein richting Bangkok en door naar Khao Yai National Park: welkom in de wilde jungle van Thailand! In het donker struinen door een vleermuizen grot en griezelen met een
Scoprion Spider op Leroy's hand. De volgende dag dieper het park in en oog in oog staan met slangen, apen, neushoornvogels, hertachtigen, reuze eekhoorns ter grote van een angora konijn en een
wilde olifant. In de avond op zoek naar King Cobra, maar helaas niet gezien. Als we het park uit willen rijden blijkt dat niet mogelijk, want er staat een agressieve mannetjes olifant op het pad.
Hier zijn de dieren nog absoluut de baas. We moesten wachten tot meneer aan de kant ging en we keren veilig terug naar ons verblijf. Het werd tijd om Thailand achter ons te laten en Laos een
bezoek te brengen, we kwamen toch nog terug in Thailand.
BAM! Dit keer was er absoluut sprake van een cultuurshock. Bij de grens maakten we kennis met corrupte ambtenaren en na ons visum tegen een veels te hoge prijs te heben aangeschaft gaan we 50
jaar terug in de tijd. Verharde wegen? Niet aan deze kant van Laos. Overal om ons heen zien we armoede. Hongerende mensen die leven van dag tot dag. Dit is heel andere koek dan Thailand of
Maleisië. Indrukwekkend ook! We zien de hoogste watervallen (200 meter hoog) van heel Azië en proberen te slapen na een lange dag reizen. Dit is ons niet gegund, want er is een rattennest in ons
bed. Brrr... Laos begint voor ons helaas niet best. Vanuit het saaie Pakse reizen we per nachtbus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. We bevinden ons in het Parijs van Azië: Franse gevels,
stokbroden, petit four en de Arc de Triomphe ontbreekt hier zelfs niet. Met een scooter touren we door de omgeving en komen er achter dat de natuur hier echt schitterend is. De zon is echter in
de tijd dat wij er waren zo heet dat we ons elke dag, tussen 12 en 16 uur opsloten, want je werd er misselijk van. Hup we gaan door naar Vang Vieng: the tubing capital of the world. Tubing is
hier hét lijdend voorwerp. Een hippiedorp vol drugs, ruige natuur en heel, heel veel hippies. We tuben hier over de rivier en komen na een helse tocht weer veilig aan wal. Met een
levensgevaarlijke bus reizen we verder naar het rustige, maar oh zo schitterende Luang Prabang. Hoewel hier niet veel te doen is, kun je hier wel heerlijk eten, luieren en vooral afzien in
inmense hitte dat kenmerkend was voor Laos. Afkoelen doen we dan ook in de , in onze ogen, mooiste watervallen van Azië: Kuang Si Waterfalls. Hier genieten we met volle teugen van het azuurblauwe
water.
Hanoi, Vietnam, staat inmiddels voor de deur en de vraag was: hoe komen we daar? Per goedkope bus met een uiterst oncomfortabele reis van 36 uur door de bergen of een duur vliegticket met een
reisduur van 45 minuten? We verkiezen na Laos toch wel het comfort van een duur vliegticket en vliegen naar Hanoi. BAM wéér een cultuurshock! Waar Laos één en al rust uitstraalde, heerst er in
Vietnam alleen maar absolute geordende (ja je leest het goed) chaos! Na 5 minuten zijn we het eindeloze getoeter al zat, maar na een uur horen we het al niet meer! Hanoi is druk, nee, complete
chaos. We struinen wat dagen door deze, in verhouding, toch wel kleinde stad en ondervinden al snel dat Vietnamezen ons op alle mogelijke manier wat proberen aan te smeren. Ze lopen vrijwel
allemaal met $-tekens in hun kleine spleetoogjes. We boeken dan ook snel een 3-daagse tour in Halong Bay. We komen heelhuids aan, want ook dit was een helse rit in een overvolle minivan! We varen
door het romantische Halong Bay en genieten nu alweer van de rust dat zo kenmerkend was voor Laos. Na 3 dagen ronddobberen in Halong Bay is het tijd om door te gaan: het is tijd om te winkelen
dus we vliegen naar Hoi An waar honderden kleermakers op ons zitten te wachten. Ondertussen luieren we hier een dagje op het lelijke strand en de volgende dag halen we onze kleren op. We willen
meer strand, want het strand van Hoi An ligt bezaaid met afval. We pakken, eigenwijs als we zijn, de goedkoopste nachtbus, terwijl ons hotel ons duidelijk maakte dat de buscompagnie die zij
aanboden beduidend beter was. God, deze nachtbus werd inderdaad een hel, want onze kakkerlak vrienden hadden een feestje gepland in de bedden in de bus. We komen gebroken aan in Nha Trang en
luieren bij op het strand. Dit moest op het vaste land het mooiste 'witte strand' zijn van Vietnam, maar helaas regeert de leugen in Vietnam. Nog steeds geen strand zoals we die in Maleisië tegen
kwamen, dus. Bovendien is de zee niet helder en worden we de hele dag lastig gevallen door strandventers. Nee, dit is niks, besluiten we en de volgende dag reizen we per trein verder naar de
bruizende hoofdstad Saigon aka Ho Chi Minh City. Deze stad was in zoveel opzichten anders dan Hanoi, maar 1 ding hadden we niet verwacht: het verkeer kan nog velen malen chaotischer zijn dan in
Hanoi. We bezoeken hier het oorlogsmuseum en schuilen voor de gekke Vietnamezen in de Cu Chi tunnels. Leroy schiet echter snel de vijand neer met zijn AK-47! Daar hebben ze niet van terug.
Ondertussen zijn we echt tureluurs geworden van het drukke Vietnam en besluiten naar Phu Quoc Island af te reizen. We hopen op een eiland dat gelijkwaardig is aan de Perhentian Islands van
Maleisië. Het is ons echter niet gegund, het stormt op dit eiland en hoewel we 1 dag op het strand in de zon hebben gelegen, was het strand in Scheveningen net zo mooi of lelijk: het is maar hoe
je het bekijkt! We begrijpen niet waarom mensen zeggen dat ze verliefd kunnen worden op Vietnam. Zouden dit mensen zijn die gewoon op vakantie naar dit land gaan? Of bedoelen ze dan de niet
bijzonder indrukwekkende natuur? Nee, Vietnam is overduidelijk niet ons land en staat nu na al dat reizen onderaan onze lijst.
We verruilen het drukke Vietnam voor het rustige en zéér vriendelijke Cambodja. Heerlijk lekker rustig, maar wel duur. Gek, zo'n arm land en dan toch samen met het ontzettend arme Laos de 2
duurste landen van onze reis. De eerste stad die we aandoen is Sihanoukville. Een mooi strand, maar erg veel zwerfkinderen. Aangezien we Laos al bezocht hebben kijken we hier niet echt van op.
Corruptie is jammer genoeg allom vertegenwoordigd in dit door oorlogen verscheurde land. Cambodjanen zijn wel oprecht zéér vriendelijk en vinden het heel leuk om gewoon met ons te kletsen. Zo nu
en dan wordt dit kleurrijke beeld verstoord door de vieze pedofielen die je overal ziet rondlopen, bah! Na lekker te hebben geluierd in Sihanoukville vertrekken we richting de hoofdstad: Phnom
Penh. Een grote, maar redelijk rustige stad. We bezoeken hier een concentratiekamp en The Killing Fields. We zijn geschokt om hier nog overal menselijke botten op de grond te zien liggen. Nee,
niet achter een hek, maar gewoon op het pad. Alsof dit nog niet genoeg is bezoeken we op een geheime locatie APLE: de pedofielen jagers van Cambodja. Het is niet zo zeer Phnom Penh wat een diepe
indruk op ons achterlaat, maar de activiteiten die we er hebben ondernomen. We vertrekken dan ook depressief naar Siem Reap. De tempels van Angkor staan op het programma. Zéér indrukwekkend zijn
de tempels van Angkor Wat, maar we hebben de tijd en bezoeken dan ook de tempels die meer dan een uur rijden van Angkor Wat zijn gesitueerd en het zijn deze 2 tempels die echt een diepe indruk op
ons hebben achter gelaten. Veel mensen slaan deze tempels over, wegens gebrek aan tijd of omdat ze gefocust zijn op de tempels van Angkor Wat. Heel vreemd, want de tempels die dieper in de jungle
liggen zijn velen malen indrukwekkender. Toch maakt de armoede in Cambodja, helaas maar waar, de meeste indruk op ons. We moeten wat goeds doen. Onze Tuk Tuk chauffeur, Yeng, is dan ook de
aangewezen persoon hiervoor. Hij is heel vriendelijk, maar na wat diepgaande gesprekken blijkt dat hij in een krottenwijk woont. We kopen een nieuwe fiets voor zijn dochtertje en nemen hem mee
naar een supermarkt waar hij mag shoppen op onze kosten. Uiteindelijk belanden we in de krottenwijk en zien we hoe arm zijn gezin is. Onvoorstelbaar! Voor ons is Yeng dan ook niet alleen een
persoon, maar de belichaming van de armoede die allom vertegenwoordigd is in Cambodja. We besefffen ons ter dege hoe gelukkig we zijn dat we in Nederland geboren zijn.
Na de talloze tempels kunnen we nu echt geen tempels meer zien. We moeten weg hier, we zijn toe aan, hoe erg decadent het ook klinkt, luxe. Per taxi scheuren we dan vroeg in de ochtend, samen met
een Franse jongen, naar de grens met Thailand en komen laat in de middag aan in Bangkok.
Wat een verademing om na 2 maanden weer in een welvarende stad te zijn! We gaan direct uit eten bij een luxe japanner en eten Sushi, Sashimi en Maki. We genietn van de shopping mall Siam Paragnon
en alle rijkdom die Bangkok ons te bieden heeft. Het was net of we weer thuis kwamen. Het was tevens tijd om te studeren. We rijden per bus naar een kustplaats en per boot vertrekken we naar Koh
Tao. Na 4 dagen studeren, duiken, studeren en duiken behalen we onze PADI: YES, altijd leuk om een diploma in ontvangst te nemen! We reizen verder af naar het uiterste zuiden van Zuid-Thailand en
willen naar Koh Lipe. Dit zou, na men zegt, het mooiste eiland van Thailand zijn. Helaas zit het weer (in de zin van slecht weer) niet mee en zijn we genoodzaakt om dit eiland over te slaan. Na
wikken en wegen besluiten we om dan maar terug te gaan naar Maleisië. We pakken een minibus naar Hat Yai. Hier zouden we eigenlijk niet moeten zijn, aangezien hier een constante dreiging is van
bomaanslagen. Hoewel we hier waarschijnlijk niet verzekerd zullen zijn, mocht er iets gebeuren, was deze stad alleen een bestemming om direct weer door te reizen naar Kuala Lumpur, Maleisië.
Wat prijzen wij ons zelf gelukkig, want we waren vergeten hoe luxe de bussen zijn in Maleisië. De reis duurt 7 uur, maar wat zaten wij te genieten in die bus. We willen niet slapen in Kuala
Lumpur, dus we reizen direct door naar Pulau Tioman. Even lekker bijkomen op een eiland wat in 1970 tot de 10 mooiste eilanden ter wereld werd uitgeroepen. En mooi was het! Maleisië is een wereld
van verschil in vergelijking met de rest van de landen die we hebben bezocht. Er zijn hier echter naar verhouding erg weinig backpackers. Thailand is het backpack paradijs en voor mensen die echt
op hun budget moeten letten is dat ook wel zo, maar Maleisië heeft als land absoluut veel, héél veel meer te bieden. De mensen zijn ook onwijs aardig allemaal en vrijwel iedereen kan hier
standaard Engels spreken. Zelfs kinderen. Na een week lanterfanteren op Pulau Tioman reizen we naar Johor Bharu en zien we Singapore vanuit ons hotel raam. We overwegen nog hier heen te gaan,
maar na wat onderzoek besluiten we dat dit te duur voor ons is.
Na 2 dagen vliegen we naar Kota Kinabalu, Sabah, in Borneo. Ook hier spreekt vrijwel iedereen standaard Engels en de mensen zijn zó aardig. We reizen van de westkust naar de oostkust en beginnen
aan ons jungle avontuur. Een avontuur werd het zeker en tevens het dieptepunt wat accommodatie betreft. We hadden alleen een dak boven ons hoofd en sliepen op de grond onder onze klamboe.
Griezelen, en vooral heel veel lachen daar! Wat is de jungle van Borneo mooi. We zagen alles wat nog op ons lijstje stond: oerang oetangs, neusapen, zoutwaterkrokodillen, grote otters,
verschillende soorten neushoornvogels, vleerhonden, gibons en reuze hagedissen. We ontmoeten 2 Nederlanders waar we vervolgens mee af spreken om te duiken in Semporna, Zuidoost-Borneo. Hier
liggen de mooiste eilanden van de wereld wat duiken betreft en na de 1e duik bij Pulau Sibuan zien we al gelijk 3 grote zeeschildpadden. De volgende duik zien we er weer 5 en de laatste duik van
die dag zien we er 1. De eilanden hier zijn oogverblindend mooi. Stranden zijn zo hagelwit en je kunt gewoon minstens 15 meter, vanaf de boot, de diepte in kijken en je ziet alles zwemmen wat er
daar in de zee zwemt. Kan het nog mooier? Ja, Pulau Mataking. Het is niet te beschrijven hoe mooi het hier is. Kan het nog mooier? Ja, qua duiken is Pulau Sipadan de mooiste plek ter wereld,
alleen je moet hier 3 maanden van tevoren reserveren. Een reden dus om terug te komen, want we zijn verliefd op Borneo. We krijgen 3 duiken cadeau van de ouders van Leroy en besluiten te duiken
aan de westkust van Borneo. Hoewel het zicht hier iets minder is dan aan de oostkust, is het ook hier schitterend. Tropische mini paradijsjes op aarde. We zien hier een inktvis -en als Leroy zijn
hand er naar uitsteekt wordt de inktvis woedend en veranderd in een paarse kleur- en een blue spotted ray (zeldzame rog). Helaas zien we ook de keerzijde van de economische groei in Maleisië.
Grote stukken regenwoud zijn gekapt en dat zie je op Borneo op diverse plekken van dichtbij. Zonde dat we als mensen dit soort zeldzame gebieden verwoesten.
We huurden als laatste nog een auto en cruisen door de gebieden in Borneo waar we normaal alleen kunnen komen per geboekte tour. Lekker die vrijheid. Benzine kostte 0,40 eurocent dus wij voelden
ons de koning te rijk. Na dit alles was het tijd om naar de plek terug te keren, waar we dit typen: Kuala Lumpur. De ouders van Tess hadden ons een bedrag toegezegd om een hotel van uit te
kiezen, maar aangezien we zelf erg goed bleken te zijn in kosten besparen (van het bedrag dat we begroot hadden hebben we minstends 1000 euro bespaard!), vulden we dit bedrag aan met ons eigen
geld. We boekten Somerset Ampang en verblijven nu in een appartement van 55 m2! We hebben een 46' tv in de woonkamer dus zijn heerlijk films aan het kijken in de avond. Op het dak van deze
wolkenkrabber ligt een zwembad dat tot de rand loopt. We kunnen dus lekker in het verkoelende water de stad bekijken. We hebben uitzicht op de Petronas Twin Towers en we hebben zelfs allebei de
afgelopen 2 dagen gesport in de gym. Gelukkig hebben we ook een was- en droogmachine in onze keuken dus we hebben alles (zelfs de backpacks) kunnen wassen en drogen. Het leukste is dat we een bad
hebben wat niet tegen een muur zit, maar tegen een raam, dus vanuit bad kijken we zo de diepte in en zien we de hele stad: wauw. Heerlijk even lekker luxe leven. We worden door het personeel
behandeld als mensen die het blijkbaar hebben gemaakt in het leven. Laat ze lekker denken hier, wij genieten er des te meer van! Het ontbijt is bovendien fantastisch en Leroy kan genieten van de
mooie sportwagens die hier voor de deur geparkeerd staan. We hebben dit wel verdiend na alle diverse goedkope accommodaties!
Maleisië is uiteindelijk het land waar we zeker weten terug komen. Het is het mooiste land, er is het meeste te doen, de prijzen zijn het redelijkst, ze hebben absoluut veel mooiere eilanden dan
Thailand, het zeewwater is hier zo helder als kraanwater, de mensen zijn onwijs vriendelijk en het eten is hier het beste! Maleisië zou dan ook meer op de kaart moeten komen om te gaan
backpacken. We zullen niet zeggen dat Thailand overgeslagen kan worden, maar Maleisië is het meest veelzijdige land, waar voor iedereen wel wat te vinden is. Tenzij je je wilt bezatten, want
alcohol is hier moeilijk verkrijgbaar. Laten we wel wezen, je zelf bezatten kun je beter in Europa en van dat geld kun je hier beter een extra duik maken of iets anders wat je in Europa absoluut
niet zult vinden.
Het einde is in zicht. We kunnen terugkijken op een hele bijzondere ervaring en we durven wel te stellen dat we andere mensen zijn geworden. We hebben fouten gemaakt in de planning van bepaalde
zaken, maar de kunst is om daar van te leren. Het hoort erbij. De kunst is om je tas weer op je rug te hijsen, je reisgids in je hand te nemen en door te gaan, op naar het volgende avontuur. We
hebben nog zoveel meer verhalen te vertellen, maar die bewaren we wel voor op verjaardagen of andere leuke gelegenheden. We zullen nog wat leuke video's plaatsen en de rest voor thuis bewaren.
Nog even wat feitjes: we sliepen in 47 verschillende bedden, zagen 42 verschillende steden, namen zes keer het vliegtuig voor een continentale vlucht, hebben in 5 slaaptreinen en 2 -bussen de
nacht door gebracht, huurden twee keer een auto waarmee we in totaal bijna 1000 kilometer aflegden, ontmoetten meer dan 75 medereizigers, waren in totaal 8 uur en 17 minuten uur onder water
tijdens het duiken, maakten rond de 3500 foto's en legden 5,5 uur aan filmmateriaal vast. Kortom; 120 dagen ultiem genieten.
We willen iedereen heel erg bedanken voor de onwijs leuke, grappige, lieve en geïnteresseerde reacties op onze weblog. Soms hadden we er maar een paar en soms waren er reacties in overvloed. We
konden echter zien hoeveel mensen onze weblog lazen en we waren dan ook blij om te zien dat de meeste van jullie alles wel gelezen hebben! We zijn blij met onze lieve ouders, zussen, overige
familieleden en al onze vrienden. Het is na al dat reizen wel steeds leuk om te zien dat er reacties zijn en een welkome afwisseling van alle indrukken en ervaringen die we hier opdeden.
We willen in het bijzonder onze ouders bedanken voor hun steun en support!
We nemen afscheid van het mooie Zuidoost-Azië en van Maleisië in het bijzonder! We komen terug!
Liefs,
Leroy & Tess
Reacties
Reacties
25 aug. 2011, 09:59
Hallo Leroy en Tess,
Wat leuk dat jullie alles nog een keer beknopt hebben op geschreven,veel wat jullie nu weer vertellen komt bij mij weer naar boven.
Ongelooflijk wat jullie meegemaakt hebben maar o zo bijzonder, wie slaapt er nu in een bed met een nest ratten haha!! En dobberen op een best wel gevaarlijke rivier,om dan naar de kant getrokken te worden door een stel kinderen. En dan de Jungle wat een ervaring zeg,geweldig dat Leroy zijn hoofdlamp niet af deed,en dan ook in een bootje varen die maar 20 cm boven het water uitsteekt en dan te weten dat er krokodillen in het water zitten BRRRRRR!!!!!!
Ondanks de angst in de Jungle als het pik donker werd'hebben jullie ook erg veel gelachen.
En niet te vergeten de Olifanten die jullie hebben mogen wassen ,wat leuk om daar op terug te kijken.
Ik heb van het begin tot het eind zitten smullen van alle verhalen ,het kon mij niet lang genoeg zijn.
En op zo'n reis met ook regelmatig diepe dalen,is het de kunst om ook de humor er in te houden.
Schitterend ook dat jullie met de onderwater wereld kennis hebben mogen maken,een unieke belevenis.
De momenten dat ik met jullie kon Skypen heb ik heerlijk gevonden,Leroy jij raakte niet uit vertelt heerlijk toch dat jij/jullie het met mij wilde delen!!!!
Soms zaten we gewoon 1 tot 2 uur achter elkaar te kletsen,met of zonder beeld dat maakte ons niet uit.
Je hebt het zelfs klaar gespeelt dat jij mij wel kon horen,maar niet terug kon praten dus ging jij alles typen hahahaha geweldig toch.
Ik ben zeer trots dat jullie dit gefikst hebben met zijn 2 tjes.
Op deze manier hebben jullie elkaar door en door leren kennen,en weet je nu wat je aan elkaar hebt.
Nu ik dit typ weet ik dat ik jullie vandaag nog even ga zien en spreken,maar ik heb het al gezegd,ik ben zo blij dat ik jullie zaterdag weer in de armen kan sluiten.
Voor mij is dit een heerlijk vooruitzicht!!!!
Nou lieve mensen geniet nog even en alvast een hele goede reis gewenst,vervelend voor jullie dat je uren op het vliegveld moet wachten,maar je weet ook dat het eind in zicht is en er bij thuiskomst de bietjes op je wachten hahahaha!!!
Dikke kus!!!!
25 aug. 2011, 10:04
jammer he, het zit erop! geniet van de laatste dagen meis! :)
25 aug. 2011, 20:28
Lieverds,
Ik ben trots op jullie hoe jullie dit allemaal gedaan hebben. Ook ik heb genoten van de wijze waarop jullie ons meegenomen hebben bij alle avonturen. We hebben jullie gemist en kijken dan ook met veel plezier uit naar zaterdag. Goede reis en dikke knuffel van jullie (samen met Ciska) grootste fan!
26 aug. 2011, 09:09
hai leroy en tess,,
wat jullie allemaal meegemaakt hebben wordt nooit meer uit jullie geheugen gewist, jullie leven is denk ik voorgoed veranderd en jullie zullen voor altijd een andere kijk op de wereld enz. hebben!
we zijn trots op jullie en kijken er naar uit om jullie weer te zien!
knuffel van suus en alex
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxjes
26 aug. 2011, 12:57
Heel mooi en heel jaloers. Jullie zijn echt reizigers daar kan ik echt niet tegenop. Ik houd teveel van de comfort van georganiseerd reizen.
Een ding kan alleen echt niet: aan het einde 1000 euro over hebben en niet naar Singapore te zijn geweest wegens geldlimiet. Jullie hebben een wereldstad gemist.
XXX
26 aug. 2011, 13:12
wat een geweldig slot verhaal. alle ervaringen die jullie hebben opgedaan zul je nooit meer vergeten. ik ben ontzettend trots op jullie dat je de reis samen hebt aangedurft. een manier om elkaar beter te leren kennen.
Tot zaterdag!!!!!
28 aug. 2011, 03:56
Ben benieuwd of jullie dit nog lezen. Door mijn vakantie de afgelopen maand heb ik de laatste tijd niet meer zo erg kunnen reageren. Fijn om nog eens een samenvatting te lezen van jullie reis. En reizen kunnen jullie dat is duidelijk. Ik denk dat de cultuurshock terug in Nederland nog aardig zal zijn! Maar misschien ook wel niet. Graag wil ik jullie bedanken voor alle mooie verhalen, foto's en video's. Succes met alles en ik hoop de verhalen nog eens live te horen,
groet, Elyse
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!